Elske en Henk
Wednesday morning at five o’clock
As the day begins
Silently closing her bedroom door
Leaving the note that she hoped would say more
She goes downstairs to the kitchen
Clutching her handkerchief
Quietly turning the backdoor key
Stepping outside, she is free
She (we gave her most of our lives)
Is leaving (sacrificed most of our lives)
Home (we gave her everything money could buy)
She’s leaving home, after living alone, for so many years (bye bye)
Father snores as his wife gets into her dressing gown
Picks up the letter that’s lying there
Standing alone at the top of the stairs
She breaks down and cries to her husband
“Daddy, our baby’s gone.
“Why would she treat us so thoughtlessly?
How could she do this to me?”
She (we never thought of ourselves)
Is leaving…
Ooit is ook Neeske op weg gegaan
Haar ouderlijk huis was ook niet bepaald een feest....
Het gedicht hieronder is een vervolg is op ‘She’s leaving home…’. Kerngedachte hierbij is een citaat van Paul Coelho: ‘Het gaat niet om de bestemming, maar om de weg ergens naar toe…’
Neeske zal ergens aankomen….
In IJsland
Zoals mos op een rotswand
tast naar houvast
zoals een stroompje op vulkanische helling
op zoek is naar een bedding
zoals zaad op een vruchtbare plek
ontkiemt in weer en wind
zoals een vogel bouwt aan haar nest
met een tak in haar bek,
zo daalt zij neer
in haar bestaan.
Kritisch
kwetsbaar
standvastig
ongeduldig
aanhoudend vragend
zichzelf overtreffend
zal zij aankomen…
ergens