Arjan en Petra
1978 – Neeske werd lid van SSRA. Het was de roerige tijd van de PJV, de Progressieve Jongeren Vereniging. Wel onderdeel van SSRA, maar weg met die archaïsche disputen. Maatschappelijke thema’s, dát was de toekomst. Dat moet Neeske aangesproken hebben, want zij werd lid van de BOA (zie bo-ee). Dat het niet alleen over de bestrijding van de Apartheid ging blijkt uit bijgaande foto. Genomen tijdens een weekend van BOA en Renatus. Toepasselijk in zwart-wit. De aanstekelijke lach van Neeske, die gelukkig nog altijd geregeld schalt, is ook vastgelegd.
Dat onze niet-aflatende strijd succes had kwam in 1990 echt tot uiting: de vrijlating van Nelson Mandela. Free at last! Eind jaren 80, begin jaren 90 werden onze kinderen geboren en woonden we vlak bij elkaar. We hebben in die tijd in de vakantieperiode samen een huis in de Ardennen gehuurd. Mooie herinneringen, prachtige fietstochten, leuke wandelingen. Petra en ik vonden altijd de kolossale hoeveelheden fruit die Neeske voor Bas klaarmaakte, indrukwekkend. Vooral dat die nog schoon op gingen ook.
Ook enige malen samen Oud en Nieuw gevierd. Het vuurwerk was zeer verantwoord en kindvriendelijk.
De laatste decennia zien we elkaar vooral met z’n vieren bij etentjes. Soms in een restaurant, meestal bij een van ons in Amsterdam of Haarlem. De culinaire gaven van Neeske, de precisie waarmee zij te werk gaat, komen dan altijd prachtig naar voren. Heerlijk eten, mooie wijnen en vooral: heel veel warmte en gezelligheid van onze lieve vrienden. Ook in soms moeilijke tijden – ouders, werk, eigen gezondheid – zijn het altijd fijne momenten, waar we met genoegen aan denken. Helaas maken we dan nooit foto’s.
Als we aan Nees en muziek denken komen we maar op één gedachte: The Rolling Stones en dan natuurlijk vooral Mick Jagger!
Lieve Nees, heel veel liefs en veel mooie jaren gewenst met je dierbaren. Ook met ons! Petra en Arjan.
